Ο ΝΟΝΟΣ
H τρίπτυχη ιστορία του Κόπολα, είναι ίσως η καλύτερη γκαγκστερική ταινία που γυρίστηκε ποτέ σχετικά με την μαφία, βασιζόμενη στο ομώνυμο μυθιστόρημα του Μάριο Πούτζο. Οι σαιξπηρικές ματιές του σκηνοθέτη σχετικά με την εξουσία και την διαφθορά, δίνουν στον θεατή την εντύπωση ότι είναι μέρος της οικογένειας αυτής, που από την φτώχεια της Ιταλίας, κατέληξε να διαφεντεύει τις τύχες του υπόκοσμου της Αμερικής . Στην τριλογία παίρνουν μέρος σπουδαίοι ηθοποιοί, όπως ο Μάρλον Μπράντο, ο Αλ Πατσίνο, ο Τζέιμς Κάαν, ο Ρόμπερτ Ντυβάλ, η Νταιάν Κιτον, ο Τζον Καζάλ, ο Ρόμπερτ ντε Νίρο, ο Αντυ Γκαρσία και πάρα πολλοί άλλοι. Και τα τρία μέρη της τριλογίας είναι καταπληκτικά, ίσως όμως το καλύτερο θεωρείται το δεύτερο μέρος, το οποίο και απέσπασε το Οσκαρ καλύτερης ταινίας.
Μιας τριλογίας , πολύπλοκης, συναρπαστικής, με έντονες σκηνές οικογενειακών υποθέσεων με ξαφνικές εκρήξεις βίας, και την πληθωρική παρουσία εκτός του Μπράντο που για τον υπογράφοντα θεωρείται ο κορυφαίος του είδους του, του Αλ Πατσίνο στον ρόλο του Μάικλ Κορλεόνε, που αναλαμβάνοντας την ηγεσία της οικογένειας μετά τον θάνατο του πατέρα του, μεταμορφώνεται από συνεσταλμένο νεαρό, σε ψυχρό δολοφόνο χωρίς τύψεις και ενδοιασμούς .
Όπως όμως ταιριάζει σ΄αυτές τις περιπτώσεις, ο Κόπολα, με μαεστρία καθοδηγεί τον Πατσίνο στην τρίτη ταινία της τριλογίας, όπου βιώνουμε τις τελευταίες μέρες εν ζωή του γερασμένου πια, αλλά ακόμα και τώρα ανεπανόρθωτα διεφθαρμένου Μάικλ Κορλεόνε, με ένα φινάλε αντάξιο της τριλογίας .
Εν κατακλείδι, μέχρι και σήμερα, ο Νονός θεωρείται ένα μνημειώδες έργο για την έβδομη τέχνη, όχι μόνο για την παρουσία τόσων ιερών τεράτων στην μεγάλη οθόνη, αλλά και για την εκπληκτική μουσική του αξεπέραστου Νίνο Ρότα , που αποτελεί σήμα κατατεθέν της.
ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΩΡΑ 1979
Ακόμη μια φαντασμαγορία του Κόπολα, η οποία μεταφέρει το μυθιστόρημα Σκοτεινή Καρδιά του Κόνραντ από το 1899 στην καρδιά του πολέμου στο Βιετνάμ . Με πολλά αστέρια στο κάστ, όπως τον Μάρλον Μπράντο, τον Μάρτιν Σιν ο οποίος προσφάτως είχε ανανήψει από μια σχεδόν μοιραία καρδιακή προσβολή, τον Ρόμπερτ Ντιβάλ, τον Ντένις Χόπερ, και τους Λόρενς Φισμπερν και Χάρισον Φόρντ στις αρχές της καριέρας τους , το αποτέλεσμα ήταν προδιαγεγραμμένο ώστε η ταινία να συγκαταλέγεται σήμερα στις καλύτερες ταινίες όλων των εποχών , σαν ένα άγριο ταξίδι στο αμερικάνικο όνειρο που κατέληξε σε εφιάλτη . Η δεξιοτεχνία του Κόπολα, σε συνδυασμό με τις καταπληκτικές ερμηνείες του Μάρτιν Σιν και του Ρόμπερτ Ντιβάλ, αλλά φυσικά και πάνω απ΄όλα με την υπέρτατη συμμετοχή του με ξυρισμένο κεφάλι συνταγματάρχη Κούρτζ (Μ.Μπράντο), εκτοξεύει την ταινία, σχεδόν στην κορυφή των αριστουργημάτων του παγκόσμιου κινηματογράφου. Οσο δε για την μουσική επένδυση της ταινίας, και μόνο η παρουσία δύο εντελώς διαφορετικών μουσικών ακουσμάτων όπως η μουσική του Βαγκνερ, Ride of the Valkyries και το κομμάτι The End των Doors αποτελούν από μόνα τους για κάποιους αιτία παρακολούθησης της ταινίας .
ΤΟ ΛΙΜΑΝΙ ΤΗΣ ΑΓΩΝΙΑΣ 1954
Βασισμένο σε μια σειρά άρθρων εφημερίδων της δεκαετίας του 1940 σχετικά με την διαφθορά στις αποβάθρες της Νέας Υόρκης , το Λιμάνι της Αγωνίας, είναι μια ταινία σταθμός με κάθε έννοια του όρου. Οι ασυμβίβαστοι διάλογοι, οι συγκλονιστικές ερμηνείες, και το αμφιλεγόμενο θέμα, ανακαθόρισαν τα όρια του δράματος και έθεσε καινούργια πρότυπα στον κινηματογραφικό ρεαλισμό .
Η ταινία ενθουσίασε το κοινό, απέσπασε οκτώ συνολικά Οσκαρ, και πάνω απ όλα καθιέρωσε τον Μπράντο ως τον πιο σημαντικό ηθοποιό της γενιάς του. Αλλά το να γράψεις οτιδήποτε για τον Μάρλον Μπράντο είναι σαν να προσπαθείς να ερμηνεύσεις την ομορφιά, τη χάρη, τη δύναμη, την ιδιοφυΐα και ίσως το όνομά του να ξεκλειδώνει το μυστήριο της τέχνης.
Η σκηνοθετική μαεστρία του Ελιας Καζάν , με την βοήθεια ηθοποιών όπως ο Ροντ Στάιγκερ και η Ευα Μαρι Σεντ, απογείωσαν την ταινία, και μαζί με την χρήση από τον Καζάν των αυθεντικών προβλητών προσέφεραν στην ταινία μια αίσθηση ανελέητου ντοκιμαντέρ , η οποία άλλαξε το πρόσωπο του κινηματογραφικού δράματος και θεωρείται δίκαια μια από τις κλασικές δημιουργίες του αμερικανικού σινεμά .
ΟΣΑ ΠΑΙΡΝΕΙ Ο ΑΝΕΜΟΣ 1939
Η πιο δημοφιλής ταινία όλων των εποχών, ενώ στοίχισε αμύθητα για την εποχή ποσά, εντούτοις απέφερε τα δεκαπλάσια κέρδη στους παραγωγούς της , και που ακόμα και σήμερα σχεδόν 80 χρόνια μετά την προβολή της , εξακολουθεί να συγκινεί τα πλήθη.
Στην καρδιά της ιστορίας , το ρομάντζο μεταξύ Σκάρλετ Ο Χαρα και Ρετ Μπατλερ (αντίστοιχα Βίβιαλ Λη και Κλάρκ Γκέιμπλ) , το οποίο επισκιάζει τους πάντες και τα πάντα , ακόμα και το πρώτο Οσκαρ που κέρδισε ποτέ μαύρη ηθοποιός, ακόμα και τον πόλεμο μεταξύ βορείων και νοτίων που διαδραματίζεται καθόλη την διάρκεια της ταινίας , ακόμα και τους πλούσιους γαιοκτήμονες του νότου με φόντο τους πλούσιους χορούς και μάχες μεταξύ όλων των άλλων . Χιλιάδες κομπάρσοι, δεκάδες σεναριογράφοι, δύο χρόνια αναζήτησης της πρωταγωνίστριας (ευτυχώς κατέληξαν στην Βίβιαν Λη) , και εν τέλει , ένα αποτέλεσμα άψογο , ένα αθάνατο έπος δράματος ρομάντζου και θεάματος , που εξακολουθεί να μαγεύει ακόμα και σήμερα το κοινό . Και όπως θα έλεγε και ο δανδής Ρετ , Frankly my dear, I don’t give a damn …..
Ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΔΙΚΤΑΤΟΡΑΣ 1940
Η πρώτη πλήρως ομιλούσα ταινία του Τσάπλιν, και παράλληλα η μεγαλύτερη εμπορική επιτυχία του και υποψήφια για πέντε Οσκαρ, είναι ακόμα και σήμερα πιο επίκαιρη από ποτέ. Μια καυστική σάτιρα εναντίον του Χιτλερ και της ανόδου του ναζισμού στην Γερμανία. Η σκηνή της αντιπολεμικής ομιλίας διάρκειας έξι λεπτών , που απαγγέλει στην κυριολεξία ο Τσαπλιν , αναφερόμενος στην σημασία της ελευθερίας και της δημοκρατίας, είναι τόσο δυνατή και φλογερή ώστε τα μικρόφωνα λιώνουν , κλείνοντας το κρεσέντο του με ένα διασκεδαστικό μπαλέτο με παρτενερ του , την υδρόγειο σφαίρα . Δεν θα μπορούσαμε όμως να μην σημειώσουμε και την υπέροχη σκηνή όπου ο εβραίος κουρέας (Τσάπλιν σε διπλό ρόλο), ξυρίζει έναν πελάτη του ακολουθώντας τον ρυθμό της Ουγγρικής Ραψωδίας του Λιστ , όπου μέχρι και σήμερα παραμένει αξέχαστη.
Μολονότι το μήνυμα είναι καθαρά πολιτικό, είναι μια τολμηρή και εξαιρετικά ευφυής ταινία , και παραμένει και θα παραμείνει για πάντα μια από τις πιο αστείες και απολαυστικές ταινίες μεγάλου μήκους του αξεπέραστου Τσάρλι Τσάπλιν.
Letslaunch @ Πηγή Derek Winnert 1997
